Wiek przedszkolny to wiek pytań. W tym okresie dziecko, dostrzegając problem, próbuje go rozwiązać przy pomocy dorosłego. Pytania dziecka zmierzają do poznania otaczającej je rzeczywistości. Dociekliwość, z jaką są zadawane, świadczą o chęci zdobycia wiedzy lub jej pogłębienia. Jest to próba potocznego zrozumienia świata, co jest typowe dla wieku dziecięcego – jak pisze Eva Zoller w swojej książce „A dlaczego? Jak odpowiadać na trudne pytania dzieci”. Książka jest zaproszeniem do dialogu, i to tego najtrudniejszego, bo z dziećmi. Autorka uważa, że rozmowy (...) bujnie rozwijają wyobraźnię dziecka, a to oznacza, że kiedy będzie musiało się ono zmierzyć z jakimś problemem, przyjdzie mu do głowy więcej pomysłów na rozwiązanie.

Już najmłodsze dzieci z wielką gorliwością zadają dorosłym tysiące pytań na minutę, z szeroko otwartymi oczami dziwią się wszystkiemu, co je otacza. Takie niekończące się A dlaczego...? wystawia cierpliwość dorosłych na poważną próbę. Mimo że czasem czują się zmęczeni, nad wyraz zakłopotani, o czym już pisał Janusz Korczak w książce "Kiedy znów będę mały", nie powinni ignorować pytań małego człowieka.

W artykule omówiono zagadnienie pytań „a dlaczego?” oraz pytań dotyczących trudnych tematów. Autorka przedstawiła poziomy odpowiedzi na pytania dzieci według R. Sternberga i zaproponowała, jakich zasad należy przestrzegać odpowiadając na tzw. trudne pytania.