"(...) Każdego dnia obserwuję dzieci, które są całkowicie zależne od dorosłych. To oni decydują o stylu życia, stylu odżywiania, sposobie rozwiązywania trudności i wyrażania radości przez malucha. Na szczęście te współczesne dzieci już nie chcą się bezkrytycznie podporządkować każdej decyzji, chcą wyrażać swoje potrzeby. Mama sześcioletniej dziewczynki zastanawia się, dlaczego jej córka wstydzi się osób nieznanych, w przedszkolu robi wszystko, aby nie być w centrum uwagi. Potrzebuje akceptacji kogoś z zewnątrz. Taka sytuacja martwi mamę, poszukuje metody, która pomoże córce, a jednocześnie czuje irytację, obserwując zachowanie dziecka. Krótka „wycieczka” do własnego dzieciństwa pokazała mamie jej własne reakcje w przedszkolu. (...) Jak to możliwe, że gdzieś w głębi siebie zachowujemy nieprzepracowane problemy wewnętrzne? Z jakiego powodu przeżycia z wczesnodziecięcych lat mają wpływ na nasze życie tu i teraz? Odpowiedzi można poszukać w obserwacji tworzenia procesu pamięciowego. Każde doświadczenie zmienia strukturę połączeń neuronowych w mózgu i wpływa bezpośrednio na jego strukturę, czyli też na umysł. Tak kształtuje się nasza osobowość. Doświadczenia tworzą nowe obwody, a odpowiedzią na nie jest pamięć."