Szanowna Pani Minister!
Ostatnie lata obfitują w zmiany w różnych aktach prawnych dotyczących wychowania przedszkolnego. Nowego kształtu nabrała m.in. podstawa programowa, zmieniła się procedura dopuszczania do użytku programów wychowania przedszkolnego, inne są także sposoby zapisów w dzienniku oraz formy i zasady nadzoru pedagogicznego. To oczywiste, że przedszkole nie może istnieć bez dokumentów. Można zadać sobie jednak pytanie, gdzie jest granica, za którą ilość dokumentów zaczyna uniemożliwiać wykonywanie podstawowych zadań stawianych przed daną instytucją. Obserwacje działań wielu przedszkoli oraz informacje, jakie docierają od nauczycieli i dyrektorów, skłaniają do refleksji, iż podczas starań uwzględniania w swojej nauczycielskiej pracy zmian (często mało konkretnych) i nowości, gubi się nawet doświadczony nauczyciel. Dokumenty, a raczej ich ilość i jakość, ogólnikowo sformułowane rozporządzenia, zaczynają blokować podstawowe zadania stawiane przed przedszkolem. Nowe rozporządzenia, komunikaty MEN i interpretacje pojawiających się na rynku poradników prawnych, szkoleniowców, mogą paraliżować pracę polskich przedszkoli. Istnieje niebezpieczeństwo, że nauczyciele przedszkoli przestaną zastanawiać się głębiej nad edukacją i wychowaniem dziecka – zamiast skupiać się na doskonaleniu zawodowym i podnoszeniu kompetencji osobistych, swoją aktywność ukierunkowują bowiem na zrozumienie zawiłych i szybko przybywających regulacjach prawnych (…).