Teatralny plac zabaw Jana Dormana
Milka Baran-Szymańska
Magazyn specjalny 2016
"(...) Niestety, zapewne nie jesteś teraz jedynym czytelnikiem, który zastanawia się w myślach: „No dobrze, ale kim był/jest ten Dorman?”. To smutna prawda – genialny pedagog, twórca i dyrektor Teatru Dzieci Zagłębia w Będzinie – Jan Dorman (1912–1986) dziś jest niestety zapomniany. (...)Był nie tyl... więcej
Milka Baran-Szymańska
Instruktorka teatralna, reżyserka teatru dzieci i młodzieży (PWST we Wrocławiu), polonistka (absolwentka Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu) oraz nauczycielka dzieci przedszkolnych i wczesnoszkolnych (KPSW w Bydgoszczy). Jako reżyserka specjalizuje się w edukacji teatralnej dzieci i młodzieży inspirowanej teatrem Jana Dormana, prowadzi warsztaty i zajęcia teatralne dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Pracuje również jako nauczycielka w Przedszkolu nr 43 w Bydgoszczy.
zobacz wszystkie artykuły
zobacz wszystkie artykuły
"(...) Niestety, zapewne nie jesteś teraz jedynym czytelnikiem, który zastanawia się w myślach: „No dobrze, ale kim był/jest ten Dorman?”. To smutna prawda – genialny pedagog, twórca i dyrektor Teatru Dzieci Zagłębia w Będzinie – Jan Dorman (1912–1986) dziś jest niestety zapomniany. (...)Był nie tyl... więcej
"(...) Niestety, zapewne nie jesteś teraz jedynym czytelnikiem, który zastanawia się w myślach: „No dobrze, ale kim był/jest ten Dorman?”. To smutna prawda – genialny pedagog, twórca i dyrektor Teatru Dzieci Zagłębia w Będzinie – Jan Dorman (1912–1986) dziś jest niestety zapomniany. (...)Był nie tylko wspaniałym reżyserem, ale też genialnym eksperymentatorem, który nie wahał się inspirować dziecięcym sposobem widzenia świata. Więcej – to właśnie specyfika dziecięcej zabawy stała się kanwą jego przedstawień. Wykorzystywał on naturalną ekspresję dziecka oraz żywioł dziecięcej zabawy i dziecięcego języka, postulował uwolnienie teatru dziecięcego z konieczności przekazywania treści dydaktycznych, przesuwając akcent na walory artystyczne. Poza tym jego spektakle cechowały: afabularność, rytmy, repetycje, niezwykle oszczędna scenografia, kolaż literacki (w budowaniu scenariusza), wielofunkcyjność przedmiotu na scenie, odwołanie do wyobraźni i skojarzeń oraz brak morału. (...)"
