Teatralny plac zabaw Jana Dormana
Milka Baran-Szymańska
Magazyn specjalny 2016
"(...) Niestety, zapewne nie jesteś teraz jedynym czytelnikiem, który zastanawia się w myślach: „No dobrze, ale kim był/jest ten Dorman?”. To smutna prawda – genialny pedagog, twórca i dyrektor Teatru Dzieci Zagłębia w Będzinie – Jan Dorman (1912–1986) dziś jest niestety zapomniany. (...)Był nie tyl... więcej
Milka Baran-Szymańska
Instruktorka teatralna, reżyserka teatru dzieci i młodzieży (PWST we Wrocławiu), polonistka (absolwentka Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu) oraz nauczycielka dzieci przedszkolnych i wczesnoszkolnych (KPSW w Bydgoszczy). Jako reżyserka specjalizuje się w edukacji teatralnej dzieci i młodzieży inspirowanej teatrem Jana Dormana, prowadzi warsztaty i zajęcia teatralne dla dzieci, młodzieży i dorosłych. Pracuje również jako nauczycielka w Przedszkolu nr 43 w Bydgoszczy.
zobacz wszystkie artykuły
zobacz wszystkie artykuły
"(...) Niestety, zapewne nie jesteś teraz jedynym czytelnikiem, który zastanawia się w myślach: „No dobrze, ale kim był/jest ten Dorman?”. To smutna prawda – genialny pedagog, twórca i dyrektor Teatru Dzieci Zagłębia w Będzinie – Jan Dorman (1912–1986) dziś jest niestety zapomniany. (...)Był nie tyl... więcej
Pobierz
Ten plik można pobrać za pomocą SMS (7.38 PLN brutto) lub za pomocą pobrań.
"(...) Niestety, zapewne nie jesteś teraz jedynym czytelnikiem, który zastanawia się w myślach: „No dobrze, ale kim był/jest ten Dorman?”. To smutna prawda – genialny pedagog, twórca i dyrektor Teatru Dzieci Zagłębia w Będzinie – Jan Dorman (1912–1986) dziś jest niestety zapomniany. (...)Był nie tylko wspaniałym reżyserem, ale też genialnym eksperymentatorem, który nie wahał się inspirować dziecięcym sposobem widzenia świata. Więcej – to właśnie specyfika dziecięcej zabawy stała się kanwą jego przedstawień. Wykorzystywał on naturalną ekspresję dziecka oraz żywioł dziecięcej zabawy i dziecięcego języka, postulował uwolnienie teatru dziecięcego z konieczności przekazywania treści dydaktycznych, przesuwając akcent na walory artystyczne. Poza tym jego spektakle cechowały: afabularność, rytmy, repetycje, niezwykle oszczędna scenografia, kolaż literacki (w budowaniu scenariusza), wielofunkcyjność przedmiotu na scenie, odwołanie do wyobraźni i skojarzeń oraz brak morału. (...)"
