Fragment artykułu:
W moim miasteczku stoi sobie billboard o następującej treści: "Szkoła się zaczęła. Sprawdziany się zdarzają. Ufajcie w moc modlitwy”. Wszelkie sprawdziany i ich wyniki są swoistą osobliwością systemu nauczania. Efekty pracy nauczyciela, a przez to i działalności
szkoły, oceniane są głównie poprzez pryzmat rezultatów uzyskiwanych przez uczniów na testach. Wynika z tego wniosek, że zadaniem nauczyciela jest nauczanie – widoczne wtedy i tylko wtedy, gdy jego uczniowie zdobywają dużo punktów na sprawdzianach. To z kolei prowadzi nas do stwierdzenia, że szkoła jest szkołą na wysokim poziomie wtedy i tylko wtedy, gdy jej uczniowie osiągają wysokie wyniki na sprawdzianach – co z kolei ma uzasadniać linię polityczną, w myśl której Ameryka zdobyła i utrzymuje swoją pozycję mocarstwa gospodarczego dzięki tymże wysokim wynikom uczniów na sprawdzianach. Być może faktycznie przydałoby się czasem pomodlić, niemniej ja proponuję poddać próbie tę logikę – czyli sprawdzić sprawdzian.
Placówki Montessori w przestrzeni prywatnej nie są tutaj – niestety – wyjątkiem. Wielu (jeżeli nie większość) rodziców uczęszczających do nas dzieci (a także tych, którzy dopiero zamierzają zapisać swoje pociechy) domaga się testu sprawdzającego dla swojego dziecka. Istnieje przekonanie, że taki sprawdzian lepiej przygotowuje ich dzieci do „prawdziwego” świata. W jakiś magiczny sposób wynik tego testu ma ocenić ich dzieci oraz to, czego się nauczyły. W szkołach państwowych wynik takiego testu to karta do rozgrywki politycznej. Wynik sprawdzianu zastępuje zrozumienie, a następnie rozwinięcie wyjątkowych zdolności dziecka i jego potencjału.

W dalszej części artykułu przeczytamy o:

• błędnej logice pojmowania wartości sprawdzianów dla rozwoju dziecka;
• zagrożeniach dla rozwoju dziecka, edukacji i losów cywilizacji wynikających ze stosowania licznych testów i sprawdzianów;
• toczącej się „wojnie” przeciwko istocie dzieciństwa;
• fabryczno-taśmowym modelu nauczania.

Objętość artykułu: 4 strony.