Pozytywna komunikacja w grupie przedszkolnej
Anna Jankowska
Lipiec-sierpień 2019
"(...) Jak nie będziecie grzecznie sprzątać, to nie wyjdziemy dziś na spacer. Pamiętam takie zdania, słyszane niemal codziennie z ust mojej nauczycielki przedszkolnej. Do dzisiaj w wielu grupach padają takie niby niewinne komunikaty. Jednak patrząc na to zupełnie obiektywnie, w dodatku przesiewając ... więcej
Anna Jankowska
Pedagog mediów i animacji kulturalnej. Trenerka prowadząca szkolenia z zakresu szeroko pojętej komunikacji (także medialnej) w edukacji.
Autorka książek dla rodziców, nauczycieli i dzieci, poruszających problemy wychowawcze i komunikacyjne oraz publikacji inspirujących do twórczych zabaw z dziećmi. W działaniach zawodowych skupia się na przekazywaniu wiedzy praktycznej i budowaniu wizerunku placówek edukacyjnych na miarę XXI wieku. Właścicielka firmy szkoleniowej dla nauczycieli SzkoleniaPedagogiczne.pl.
zobacz wszystkie artykuły
zobacz wszystkie artykuły
"(...) Jak nie będziecie grzecznie sprzątać, to nie wyjdziemy dziś na spacer. Pamiętam takie zdania, słyszane niemal codziennie z ust mojej nauczycielki przedszkolnej. Do dzisiaj w wielu grupach padają takie niby niewinne komunikaty. Jednak patrząc na to zupełnie obiektywnie, w dodatku przesiewając ... więcej
Pobierz
Ten plik można pobrać bezpłatnie.
Zobacz również
kompetencje społecznekomunikacja interpersonalnakomunikacja pozytywnarozwój społecznyumiejętności interpersonalne
"(...) Jak nie będziecie grzecznie sprzątać, to nie wyjdziemy dziś na spacer. Pamiętam takie zdania, słyszane niemal codziennie z ust mojej nauczycielki przedszkolnej. Do dzisiaj w wielu grupach padają takie niby niewinne komunikaty. Jednak patrząc na to zupełnie obiektywnie, w dodatku przesiewając przez sito pozytywnej komunikacji, jest to szantaż. O ile może on się wydawać zupełnie nieszkodliwy w kontekście grupy przedszkolnej (bo działa tu i teraz), tak już skupiając się na budowaniu komunikacyjnych nawyków dziecka, szantaż nie jest najlepszą formą porozumiewania się ze światem lub informowania o swojej aktualnej potrzebie. Działa podwójnie, bo tu i teraz, ale też w przyszłości, jako nawykowy sposób osiągania celu. Lepiej powiedzieć, czego się od dzieci oczekuje: "Po wysprzątaniu sali wychodzimy na podwórko. Zaczynamy teraz. Jasiu, ułóż klocki na półce, Marysiu, pomóż Hani", niż mieć nadzieję, że po prostu posprzątają ze strachu przed karą, jaką jest niewychodzenie na dwór (...)."
