Życie ludzkie, a zwłaszcza życie rodzinne, nabrało w ostatnich czasach innego tempa i odmiennych barw. Gdy pytamy „czym jest rodzina?”, możemy usłyszeć skrajne opinie. Że jest najważniejsza i że najlepiej wychodzi się z nią na zdjęciu. Rodzinę często też doceniamy dopiero, gdy ją tracimy oraz gdy czujemy się przez nią opuszczeni, bo nie dała nam takiego wsparcia, jakiego oczekiwaliśmy.

Rodzina stanowi najmniejszą, ale najważniejszą jednostkę społeczną. Jest źródłem naszej mądrości, w niej tkwią korzenie naszej efektywności i umiejętność adaptacji, to kolebka osobowości. A także ciężar niechcianych ostrych słów, gestów. Może być równie inspirująca, wspierająca, napełniającą mocą tworzenia, jak i zniewalająca, ograniczająca. Częściej dostrzegamy jej braki i słabości, narzekamy na nią, uciekamy od niej, tęsknimy za nią. A gdy wreszcie potrafimy docenić zalety życia rodzinnego, niejednokrotnie jest już za późno na pochylenie się nad śmiesznymi opowieściami babci, prehistorycznym doświadczeniem dziadka, tak drażniącymi – wydawać by się mogło – przepisami i radami mamy na zranione serce czy nużącymi moralnymi kazaniami ojca.

Artykuł traktuje o trzech wymiarach rodziny, o budowaniu porozumienia pomiędzy pokoleniami, o wadze rozmowy w umacnianiu relacji rodzinnych. Autorka przedstawia kilka sprawdzonych recept na udane życie rodzinne.