Fragment artykułu:
Każdy doświadczony nauczyciel przedszkolny wie, jak bardzo otoczenie może rozpraszać i nudzić dzieci, powodować, że zachowują się niewłaściwie i utrudniają np. proces nauczania. Dlaczego tak się dzieje? Nauczyciele i dzieci spędzają wspólnie dużo czasu w salach. Wszystkie znajdujące się w pomieszczeniu osoby są zalewane potokiem bodźców zewnętrznych – zapachami, odgłosami zabawek, widokiem poruszających się osób, kolorami, cieniami, światłem wpadającym przez okna, dźwiękami przesuwanych krzeseł, fakturą papieru, odgłosem poruszanych przedmiotów itp. Te i inne bodźce są nieustannie rejestrowane i przetwarzane przez każdą osobę przebywającą w pomieszczeniu. Sale w przedszkolu są miejscem aktywnego życia! Dlatego jest wręcz niemożliwe, aby na stosunkowo małej przestrzeni z tak dużą ilością bodźców spodziewać się spokoju, bezruchu czy braku jakiejkolwiek aktywności ze strony dzieci. W takich warunkach nietrudno zatem o problemy, które mogą powodować konflikty.
Większość nauczycieli przedszkolnych oraz rodziców intuicyjnie zdaje sobie sprawę z tego, że skutecznym sposobem powstrzymania wielu nieakceptowalnych zachowań jest zmiana otoczenia, w przeciwieństwie do podejmowanych wysiłków zmiany zachowania samego dziecka. Który z rodziców czy nauczycieli nie widział znudzonego, marudzącego czy niespokojnego dziecka, które nagle zostaje całkowicie pochłonięte i zaabsorbowane zabawą, kiedy otrzyma przedmioty mogące je zainteresować, np. plastelinę, farby do malowania palcami, puzzle, książeczki czy stare ścinki kolorowego materiału. A zatem, gdy mamy problemy z dyscypliną w grupie, często wystarczy modyfikacja otoczenia, by zapobiec nieakceptowalnym zachowaniom dzieci.

Z dalszej części artykułu dowiemy się:
- kiedy i w jakim celu stosuje się modyfikowanie otoczenia.

Objętość artykułu: 2 strony.