Scenariuszowi towarzyszą gotowe pomoce dydaktyczne – podkłady instrumentalne do piosenek (wraz z zapisem nutowym i słowami):

• „Brzydkie słowa” – znajdziesz go TU;
• „Dary Hałabały” – TU;
• „Magiczne słowa” – TU.

Scenariusz przedstawienia został oparty na adaptacji opowiadania Lucyny Krzemienieckiej „O Nowym Roku i o młynarzu Sylwestrze”. Treść została uwspółcześniona, akcja przeniesiona do przedszkola. Tytułowy młynarz Sylwester stał się jednym z przedszkolaków, a bajkowy Nowy Roczek u Krzemienieckiej w naszej wersji scenicznej został zastąpiony równie bajkowym krasnalem Hałabałą. Widowisko zostało przygotowane w ulubionej przez dzieci formie musicalu, dialogi zostały przeplecione trzema piosenkami, których treść kontynuowała fabułę widowiska. Tytuł widowiska brzmi: „Jak Hałabała pomógł niegrzecznemu Sylwkowi”. Fabuła opowiada o niegrzecznym chłopcu Sylwestrze, który dokucza wszystkim dzieciom w przedszkolu. Zabiera im zabawki, psuje budowle z klocków, wyśmiewa rysunki innych i krytykuje wszystkie pomysły na zabawę. Oczywiście jest powszechnie nielubiany, co wbrew pozorom bardzo go smuci. Z pomocą przychodzi mu „dobry duszek” przedszkola, czyli krasnal Hałabała, ofiarowując mu czarodziejski woreczek z pięknymi słowami. Przy jego pomocy Sylwester przechodzi całkowitą przemianę, poprawia szybciutko relacje z rówieśnikami i cała sztuka kończy się wspólną radosną zabawą.

Na scenie z lewej na ziemi bawi się lalką i misiem mała Ola, na środku przy stole Karolina i Weronika rysują, z prawej Mateusz i Michał układają z klocków zamek. Na scenę wchodzi Sylwek, podchodzi do Oli i zabiera jej misia. Ola wybiega na środek sceny i mówiąc do widowni, wskazuje na Sylwestra. Ola: Nie lubię go, jest niedobry, zawsze mi dokucza i zabiera zabawki. Schowam się przed nim, bo zabierze mi jeszcze lalkę (…). Sylwek: Zabawkami trzeba się dzielić z innymi! Nie są tylko twoje! (Sylwek odwracając się do widowni, mówi do misia.) Ale z ciebie brzydal. Ale co tam, chodź, pójdziemy zobaczyć, co robią dziewczyny. (Sylwek podchodzi do stolika i zaczepia Weronikę i Karolinę.) Dziewczyny, co rysujecie? Weronika: Mamy narysować ulubionego zwierzaka. Ja rysuję mojego psa Brutusa. Brutus to jest wilczur i ma taką piękną czarno-brązową sierść. Sylwek: To ma być wilczur? Z której strony jest ogon, a z której głowa? (Weronika obrażona odwraca się tyłem do niego, zasłaniając swoje dzieło. Sylwek podchodzi do Karoliny.) Ooo! Masz w domu hipopotama? (Karolina wstaje obrażona, bierze swój rysunek i kredki i mówi do Weroniki.) Karolina: Weronika, chodźmy stąd! Przy nim nie można pracować. Potrafi tylko przeszkadzać. Może by sam coś narysował zamiast czepiać się innych (…)?