Grupa dziecięca jest zespołem odrębnych i niepowtarzalnych osobowości. Dlatego konieczna jest indywidualizacja nauczania, czyli respektowanie poziomu rozwoju dziecka i nabytych przez nie doświadczeń, jak również jego indywidualności.
Malutki ptaszek, słoń, wąż, małpa, rybka, żyrafa, mrówka, lew, krokodyl i inne zwierzęta – to według Roela Röhnera, prezesa Dalton International, obraz typowej struktury każdej grupy uczniów. Na slajdzie, zaprezentowanym podczas wykładu promującego ideę planu daltońskiego, jest też mądra sowa – nauczyciel tej egzotycznej „klasy”, a w tle wysokie drzewo. Proszę wejść na drzewo – mówi sowa. Polecenie jest jasne, a jego realizacja wydaja się prosta. Ale czy rzeczywiście jest taka dla wszystkich? Może dla niektórych uczniów wspinaczka nie będzie żadnym wyzwaniem, podczas gdy dla innych okaże się zbyt trudna? Czy wszyscy wykonają to zadanie? Czego się nauczą? Każdy przecież ma inne predyspozycje, możliwości i potrzeby. Przykład „leśnej szkoły” znakomicie ilustruje dwa ważne aspekty pracy w każdej dziecięcej grupie: zróżnicowanie w obrębie grupy oraz wynikającą z tego konieczność doboru właściwych metod pracy.

Z dalszej części artykułu można dowiedzieć się, dlaczego indywidualizacja jest taka ważna i w jaki sposób prawidłowo organizować pracę indywidualną m.in. w oparciu o analizę mocnych stron dziecka.