SCENARIUSZ ZAJĘĆ ZINTEGROWANYCH DLA DZIECI 6 – LETNICH


TEMAT ZAJĘĆ: Wielka sztuka w miniaturze.



USYTUOWANIE TEMATU W PODSTAWIE PROGRAMOWEJ WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO: 

• Wychowanie przez sztukę - różne formy plastyczne.
• Kształtowanie gotowości do nauki czytania i pisania.
• Wspomaganie rozwoju intelektualnego dzieci wraz z edukacją matematyczną.

CELE OGÓLNE:
- rozwijanie wyobraźni na temat budowy swojego ciała w relacji do innych ludzi i zwierząt, 
- rozbudzanie zainteresowań plastycznych,
- prezentacja wybranych dzieł sztuki: malarstwa, rzeźby i fotografii artystycznej,
- ćwiczenie słuchu fonemowego - podział wyrazów na głoski,
- ćwiczenie techniki czytania - rozwiązywanie rebusów,
- estetyczne wykonywanie prac plastycznych - wykonanie rzeźby,
- inspirowanie do wykonywania prac plastycznych według własnego pomysłu - doskonalenie sprawności manualnej,
- wdrażanie do rozumienia aspektu porządkowego liczby.

CELE DYDAKTYCZNE:
- zauważa różnice między malarstwem, rzeźbą i fotografią artystyczną, 
- potrafi rozwiązać rebus i odczytać hasło,
- skupia uwagę na dziele artystycznym,
- wykonuje rzeźbę smoka,
- prawidłowo określa kolejność - stosuje liczebniki porządkowe.

CELE WYCHOWAWCZE:
- respektuje zasadę zgłaszania się,
- zna zasady współpracy w grupie,
- bierze aktywny udział w zabawach.

OBSZARY EDUKACJI: językowa, ruchowa, matematyczna, społeczna, plastyczna.

METODY PRACY: pogadanka, opis, pokaz, burza mózgów, ćwiczenia praktyczne.

FORMY PRACY: zbiorowa, grupowa, indywidualna.

ŚRODKI I MATERIAŁY: karty pracy, reprodukcje obrazów, fotografie, albumy, rzeźba, duże pudełko, różne przedmioty do rozpoznawania za pomocą dotyku, opaski, jednakowe pudełka, zabawki małego formatu, plastelina, guziki, włóczka, kawałki gazet itp., masa solna.


PRZEBIEG ZAJĘĆ:

1. Powitanie w kręgu:
Powitanie dzieci które np. lubią spacery, lubią owoce, lubią ćwiczyć, itp.
Dzieci, których dotyczy powitanie machają do nauczycielki ręką lub nogą.

2. Powitalna zabawa wprowadzająca w tematykę dnia „Fantazja na temat ciała”:
Nauczycielka zwraca się do dzieci: Zapraszam was do podróży w świat fantazji. Połóżcie się wygodnie na podłodze i zamknijcie oczy. 
Potem mówi do każdego:
Odetchnij głęboko! a potem wyobraź sobie, że możesz zobaczyć, jak się ubierasz. Jak wyglądasz? Jaki jest twój wzrost? Jaki kolor mają twoje włosy? Czy możesz zobaczyć swoje uszy? Jak wygląda twój nos? Poczuj swoje ręce. Czy są długie? Na końcu twoich rąk są twoje dłonie. Czy je czujesz? Ile masz palców? Policz je teraz. Poczuj swoje plecy! które leżą na podłodze. A twoje nogi? Sprawdź, czy są długie.
Teraz wyobraź sobie! że malujesz obraz. W którym miejscu chcesz umieścić siebie? Kto jeszcze znajdzie się razem z tobą na tym obrazie? Czy te osoby są wysokie, czy są takiego wzrostu jak ty, a może wyższe? Czy mają takie same włosy jak ty? Ciekawe! jak są ubrane 
i czy są wesołe? A może chcesz dorysować jakieś zwierzątko? Stwórz sobie w wyobraźni taki obraz, który podoba ci się najbardziej.
Otwórzcie oczy i popatrzcie na obrazy, które namalowali artyści.

3. Oglądanie reprodukcji obrazów zgromadzonych w sali:
- Wypowiedzi dzieci na temat obrazów, przedstawionych na nich postaci i sytuacji.
- Próba ustalenia, czy dany obraz jest malowany z wyobraźni, czy przedstawia rzeczywistą sytuację.

4. Oglądanie fotografii, albumów wyeksponowanych w wydzielonej części sali:
- Wypowiedzi na temat zaprezentowanych zdjęć.
- Porównywanie i wskazywanie różnic pomiędzy fotografią a obrazem.

5. „Fotograf i jego dzieło” - zabawa ruchowa:
Nauczycielka dzieli grupę na fotografów i modele. Każdy fotograf ustawia swojego modela 
w dowolny sposób. Model może się sprzeciwiać ustawieniu go w danej pozie. Po wykonaniu zdjęcia następuje zmiana ról w grupie.

6. Doświadczanie różnorodności form przedmiotów:
Nauczycielka przygotowuje duże pudełko, w którym umieszcza różne przedmioty do rozpoznawania. Dzieci tworzą półkole i uczestniczą w obserwacji. jedno dziecko 
z zasłoniętymi oczami wyjmuje z pudełka przedmiot i dokładnie go bada przez dotyk. jednocześnie komentuje, czego dowiaduje się o dotykanym przedmiocie.
Nauczycielka wyjaśnia dzieciom, że wiele przedmiotów wokół nas ma formę przestrzenną. Taki jest stół, krzesło, doniczka... Formy przestrzenne można dotykać ze wszystkich stron. 
My - ludzie - również mamy formę przestrzenną.

7. Oglądanie kamiennej rzeźby ze wszystkich stron, omawianie spostrzeżeń:
- Swobodne wypowiedzi uczniów na temat rzeźby.

8. Pokaz fotografii rzeźby Pabla Picassa „Koza” i porównanie jej z eksponatem przestrzennym:
- Jak myślisz, czym różni się rzeźba od obrazu? (Patrząc na fotografię, widzimy tylko sfotografowaną jedną stronę rzeźby).
- Czy wiesz, z czego można wykonać rzeźbę?
Rzeźby mogą mieć różne kształty i wymiary. Tworzywem do ich wykonania może być miękki kamień, drewno lub glina. Te wypukłe formy nazywamy rzeźbami. Można je poznawać za pomocą wzroku i dotyku.
- Wykonaj z plasteliny wybrane przez siebie zwierzę. Ustaw figurkę na tekturce. Opowiedz 
o swojej pracy.
- Czy wiesz, że twoja praca to rzeźba? Rzeźbę można ustawiać i oglądać z każdej strony.

9. „Bliźniacze rzeźby” - zabawa integracyjna:
Nauczycielka mówi: Dzisiaj chciałbym wam pokazać niezwykłą zabawę, którą dobrze znają młodzi aktorzy uczący się swojego zawodu. Będziecie pracować w trzyosobowych zespołach. Jedno dziecko jest rzeźbiarzem, drugie modelem, a trzecie rzeźbą. Kto chciałby uczestniczyć
w pierwszym zespole? W naszej zabawie mamy niewidomego rzeźbiarza. Może on "widzieć" tylko za pomocą swoich dłoni. Jestem jednak pewien, że ten artysta potrafi tworzyć piękne
rzeźby. Zaraz zawiążemy oczy rzeźbiarzowi oraz rzeźbie, która będzie przez niego formowana. Tylko model może patrzeć. Model przyjmie jakąś niezwykłą postawę i zastygnie w tej pozycji na kilka minut. Rzeźbiarz będzie dotykał modela przez pewien czas. Potem musi spróbować uformować rzeźbę tak, aby wyglądała jak bliźniak modela. 
Należy zadbać o to, aby "rzeźba" i "model" w momencie zdjęcia opasek pozostały nieruchome, a później stworzyć możliwość zabawy innym zespołom.

10. Wykonanie rzeźby z masy solnej:
Nauczycielka wcześniej przygotowuje masę w misce, mieszając wszystkie składniki, tak aby masa by ta elastyczna i dawała się łatwo formować. Rozdaje dzieciom po kulce masy solnej, 
a dzieci formują z niej rzeźbę, ozdabiają różnymi materiałami. Pozostawiają pracę do wyschnięcia na kilka dni.

11. Ćwiczenia w czytaniu - odczytywanie wyrazów z rozsypanki sylabowo-obrazkowej:
- Przeczytaj, jakie wyrazy ukryły się w rebusach.

12. „Pod którym pudełkiem?” - zabawa przygotowująca do rozumienia aspektu porządkowego liczby:
- Ustalanie liczby porządkowej zabawek ustawionych w jednym rzędzie.
- Nauczyciel ustawia sześć pudełek w jednym rzędzie. Następnie, wskazując na pierwsze pudełko, określa je liczebnikiem porządkowym, mówi: To jest pierwsze pudełko, a to jest drugie. Prosi dzieci, by wskazały np. trzecie pudełko, czwarte itd. Potem wkłada jedną 
z przygotowanych wcześniej zabawek pod wybrane pudełko i prosi o określenie, gdzie ona się znajduje.
- Jedno dziecko oddala się od gromadki. Pozostałe umawiają się, pod którym pudełkiem schowają przedmioty, i układają zdanie określające miejsce ukrycia. Po wezwaniu osoby poszukującej jedno dziecko wolno i wyraźnie mówi, pod którym z kolei pudełkiem został ukryty przedmiot.
- Sprawdzenie stopnia zrozumienia aspektu porządkowego liczby:
Zwierzęta jadą na wycieczkę do wesołego miasteczka. Nazwij każde zwierzę i powiedz, 
w którym wagonie jest każde z nich.

13. Ćwiczenia w mówieniu - próby udzielania indywidualnych odpowiedzi na pytanie: 
Jakie atrakcje czekały na zwierzęta podróżujące do wesołego miasteczka? 

14. Doskonalenie słuchu fonemowego - synteza głoskowa:
- Wymień kilka nazw zwierząt, w których słyszysz głoskę „k”. Pamiętaj, że ptaki to też zwierzęta.
- Podziel na głoski nazwy zwierząt, które jadą do wesołego miasteczka.
- Spróbuj z koleżankami i kolegami przeprowadzić wesołą rozmowę w języku zwierząt podczas ich podróży. 

15. Ewaluacja - ocena zajęć przez uczniów: Rozdanie kartek: Proszę aby każdy z was narysował buźkę, która będzie odpowiadała nastrojowi zajęć. Podziękowanie za udział
w zajęciach.