Temat: „Mali mistrzowie segregowania śmieci” – nauka segregowania śmieci z wykorzystaniem teatrzyku „O wiośnie w lesie i wiewiórki ważnym interesie” na podstawie utworu L. Krzemienieckiej.

Cele:

Dziecko

• kształtuje emocjonalny stosunek do przyrody,
• rozumie potrzebę segregowania odpadów,
• potrafi segregować odpady według przynależności do utylizacji lub powtórnego wykorzystania,
• wie w jaki sposób ludzie zanieczyszczają Ziemię,
• wie co można zrobić, żeby  było mniej śmieci,
• ma poczucie współodpowiedzialności za stan środowiska naturalnego i wie jakie podejmować działania, żeby ratować Ziemię,
• zna nazwę aktualnej pory roku,
• zna podstawowe kolory (żółty, niebieski, zielony, czerwony, biały),
• wie jak należy zachować się w teatrze.

Metody:

• słowna
• oglądowa
• praktycznego działania

Grupa: dzieci 4-letnie

Pomoce:

Pacynki (Miś, Krasnal Hałabała, trzy wiewiórki, dziecko przebrane za wiosnę), scenka teatralna, odpady (papierowe pudełka, puszki po napojach, plastikowe kubeczki po jogurtach, plastikowe butelki po napojach, gazety), flet, kaseta z nagraniem śpiewu ptaków, 5 dużych pojemników (biały, zielony, niebieski, żółty, czerwony), ilustracje, magnetofon.

Przebieg zajęcia:

Dzieci przynoszą do przedszkola po kilka śmieci – odpadów, z których można odzyskać cenne surowce: papierowe pudełka, puszki po napojach (osuszone), plastikowe kubeczki po jogurcie (czyste), plastikowe butelki po napojach (czyste), pokrywki od słoików, gazety itp.

1.  Powitanie gości.

2. Dzieci siedzą na dywanie w kole.

- Popatrzcie jakiś miły gość zawitał do naszego przedszkola.

- Czy wiecie, kto to taki? (Pani Wiosna – wskazanie dziecka przebranego za Wiosnę).

- Przybyli też miś, wiewiórki i Krasnal Hałabała.

- Popatrzcie jakie oni mają smutne miny! Dlaczego?

- Czy wiecie, gdzie oni mieszkają? (W lesie).

- A spójrzcie, dlaczego oni są tacy smutni? Jak wygląda las? Jest w nim mnóstwo śmieci!

- Czy miło jest przebywać w takim zaśmieconym miejscu? – NIE!

- A skąd się biorą śmieci? (Ludzie wytwarzają bardzo dużo śmieci) – pokaz ilustracji,

- Jakie to są śmieci? (Z jakich materiałów zostały zrobione?) papier, plastik, szkło białe, szkło kolorowe,

- Co się dzieje ze śmieciami, gdy wyrzucimy je na śmietnik? 

- Jakim zagrożeniem są dla środowiska?

Nauczyciel stara się wyjaśnić dzieciom ideę recyklingu, tłumaczy, żeby śmieci było mniej można je przetwarzać, ale najpierw trzeba oddzielić od innych. Najlepszym sposobem walki ze śmieciami jest segregacja odpadów. Do środowiska trafia mniej zanieczyszczeń, a ze śmieci odzyskuje się cenne surowce, z których można produkować zupełnie nowe rzeczy.

3. Nauczyciel ustawia wcześniej przygotowane pojemniki przeznaczone do segregacji śmieci, mające odpowiednie kolory. Każdy kolor oznacza inny rodzaj odpadów.

·        Pojemnik biały – szkło bezbarwne: słoiki, butelki, flakony,

·        Pojemnik zielony – szkło kolorowe: butelki, słoiki, buteleczki po lekach,

·        Pojemnik niebieski – gazety, ulotki reklamowe, książki, zeszyty, kartony,

·        Pojemnik żółty – przedmioty plastikowe: nakrętki, butelki, torebki foliowe, pojemniki, zabawki,

·        Pojemnik czerwony – przedmioty metalowe: puszki aluminiowe po napojach, puszki po konserwach, kapsle, śruby.

Wyjaśnienie przeznaczenia poszczególnych pojemników.

4. Dzieci sortują zgromadzone śmieci.

Nauczyciel uczy dzieci, co trzeba zrobić, zanim wrzuci się odpady do pojemników – zgniata puszki i butelki, odrywa się etykiety, odkręca nakrętki. Dobrym przykładem będzie butelka po soku Kubuś Play, z której łatwo odrywa się etykietę i zdejmuje zakrętkę. Dodatkowo na butelce umieszczony jest specjalny znak, który przypomina o przygotowaniu odpadu do recyklingu – „Wyrzucaj bez etykiety”.

Dzieci wrzucają śmieci do odpowiednich pojemników. (Następnie, przy pomocy nauczyciela, wyjmują z kartonów worki wypełnione odpadami. Grupa zanosi worki do najbliższego miejsca, w którym są ustawione miejskie pojemniki na surowce wtórne, i opróżnia worki. Na koniec worki także trafiają do odpowiedniego pojemnika).

5. Po zrobieniu porządku ze śmieciami nauczyciel zaprasza dzieci na przedstawienie teatralne zatytułowane „O wiośnie w lesie i wiewiórki ważnym interesie”.

Nauczyciel zaprasza panią Wiosnę, żeby usiadła razem z dziećmi. Podkreśla też, że zwierzątka i pani Wiosna mogą już spokojnie wrócić do lasu, ponieważ dzieci nie będą już śmiecić w żadnym miejscu na ziemi.

Przypomnienie dzieciom, jak należy zachować się w teatrze.

6. Treść teatrzyku „O wiośnie w lesie i wiewiórki ważnym interesie”

Rozpoczęcie trzema uderzeniami w talerze.

Miś

Spał sobie Hałabała zimę długą, znużony wielce, w swojej dziupli po wiewiórce.
Spał i spał, i z jednego boku na drugi się przewracał. Aż tu nagle, któregoś dnia w południe ktoś mu sen przerywa i stuk puk do drzwi dziupli puka.

Krasnal Hałabała

Kto tam? Proszę, proszę!

Wiewiórki córka

To ja, wiewiórki córka z leśnego podwórka. Moja mama nie mogła przyjść sama, więc mnie przysłała do pana krasnala, żeby pan poszedł do mamy w ważnym interesie.

Krasnal Hałabała

Owszem przyjdę, ale nie prędzej póki się z wiosną nie zobaczę.

Wiewiórki córka (zatroskana)

Ależ proszę pana, przecież już pączki widać na głogu, a młynarzowe dzieci bazi szukają nad rzeką. Wiosna już niedaleko.

Krasnal Hałabała

Ależ gdzież tam, gdzież tam.

Miś

Spał znowu jakiś czas, aż tu biegnie ktoś przez las. Biegnie, ktoś zieloną drogą, rude uszy, rudy ogon. I do dziupli stuk puk.

Krasnal Hałabała

Kto tam?

Wiewiórki córka

To ja, wiewiórki córka. Moja mama prosi, żeby pan przyszedł w ważnym interesie do naszej dziupli w czarnym lesie.

Krasnal Hałabała

Owszem, owszem, przyjdę ale nie prędzej, póki się z wiosną nie zobaczę.

Wiewiórki córka

Ależ panie krasnalu, przebiśniegi już w lesie wyrastają, zielone włosy rosną wierzbom nad rzeką, wiosna już niedaleko,

Krasnal Hałabała

Ależ co ty opowiadasz! Fiołki jeszcze nie wyrosły, to jeszcze nie wiosna.

Miś

Położył się krasnal na pościel mchową i chrapnął. Spał znów jakiś czas, aż tu biegnie ktoś przez las. Zwinne zgrabne daje susy, ruda kita, rude uszy. I do dziupli stuk puk!

Krasnal Hałabała

Kto tam?

Wiewiórki synek

To ja, starszy syn wiewiórki. Niech pan wstanie i przyjdzie do mamy w ważnym interesie. Przecież wiosna od dawna błąka się po lesie.

Krasnal Hałabała

Nie, nie wstanę póki nie usłyszę głosu fujarki pastuszej. (Słychać flet)

Miś

Gdy usłyszał krasnal granie, raz dwa przetarł oczy, oczyścił garniturek i pobiegł w to miejsce, gdzie się co roku z wiosną spotykał.

Krasnal Hałabała (woła)

Ej, wiosenko, nie bądź taka przybądź do mnie nieboraka, niechże cię zobaczę!

Dziecko przebrane za wiosnę (rozsypuje kwiatki, słychać śpiew ptaków, siada obok dzieci)

Jestem pani Wiosna,

Ciepło Wam przyniosłam,

Całą łąkę kwiatów

I śpiewanie ptaków.

Krasnal Hałabała

Cieszę się, że już jesteś kochana wiosenko, ale teraz muszę pędzić do wiewiórki.

Wiewiórka

Witam Cię, Hałabało!

Krasnal Hałabała

Jaki to ważny interes masz do mnie? Ciekaw jestem ogromnie!

Wiewiórka

Cała bieda w tym, że nie mam pamięci. Cztery dziuple w lesie miałam, a o jednej zapomniałam. Pamiętam, że byłeś ze mną, kiedy dziuple obierałam.

Krasnal Hałabała

• Ależ owszem, już to sobie przypomniałem.
• Pierwsza dziupla była w tej sośnie, co pod nią krzywy pieniek rośnie.
• Druga dziupla była w tej sośnie, co pod nią borówka rośnie.
• Trzecia dziupla była w tej sośnie, co pod nią wilcze łyko rośnie.
• A czwarta dziupla była w tej sośnie, co to ja się pod nią często kręcę, nad pracowitością mrówek rozmyślając.

Wiewiórka

A to ci się przypomniało, mój kochany Hałabało. Już tam pędzę.

Krasnal Hałabała

Co tam będę za wiewiórką gonił. Pójdę lepiej z wiosenka pospacerować.

(Krasnal wychodzi podaje rękę Pani Wiośnie i razem się kłaniają).

7. Podsumowanie teatrzyku.

Tak kochane dzieci, wiosna już do nas przyszła, już niedługo słonko mocniej przygrzeje i będziemy częściej wychodzić na spacery do lasu.

8. Zabawa przy piosence „Wiosna w niebieskiej sukience”.

Dzieci robią duże koło. Wiosna w środku rozdaje kwiatki i bawi się razem z dziećmi.