Dnia 15 września odchodziliśmy „Dzień Kropki”

Razem z przedszkolakami staraliśmy się odpowiedzieć sobie na pytanie „Czy kropka jest wyjątkowa?” Tworzyliśmy z kropek, łączyliśmy kropki różnej wielkości, wydobywając z nich przeróżne rzeczy i kształty i jednoznacznie stwierdzamy, że kropka jest wyjątkowa, bo może stać się tym, co tylko sobie wymyślimy. Dzieci wypowiadały się na temat, kim chciałyby być, gdy dorosną i wspólnie wymyśliliśmy bajkę o „Kropce”, aby dodać wiary wszystkim, którzy nie wierzą w to, że mogą być tym, kim sobie zamarzą.

Karolina Michalska

Miejskie Przedszkole nr 34

Zielona Góra

Bajka o Kropce

Dawno, dawno temu w jednym z siedmiu królestw mieszkała mała czarna kropka.

Kropka uważała, że jest brzydka i niczego nie potrafi, dlatego też ciągle się przed wszystkimi ukrywała.

Pewnego dnia kropka jak zawsze to miała w zwyczaju wyruszyła w najdalszy zakątek lasu na łąkę, o której istnieniu nikt z mieszkańców królestwa nie miał pojęcia. Siedziała na kamieniu ze smutkiem w oczach, przypatrując się kolorowym kwiatom. Nagle coś w oddali zaczęło szeleścić i stanął przed kropką tajemniczy jegomość. Tajemniczy nieznajomy był czarodziejem. Czarodziej podszedł bliżej i zapytał:

„Dlaczego jesteś taka smutna, gdy tyle piękna masz wokół siebie?”

Kropka rozpłakała się i nie mogąc dusić więcej w sobie swoich smutków, odpowiedziała:

„Wszystko wokół jest piękne, kolorowe a Mi samej jest źle, bo taka być nie mogę.

Nie jestem kolorowa, niczego nie potrafię i nie jestem nikomu potrzebna.

Mogę tu tylko siedzieć i przeglądać się wspaniałością świata, w którym nie ma dla mnie miejsca”

Czarodziej, przyglądał się uważnie kropce i słuchał tego, co mówiła i choć znał wiele zaklęć i czarów powiedział tylko:

„Moja mała czarna kropeczko, nawet nie wiesz ile magii masz w sobie i jakie rzeczy możesz tworzyć oraz kim możesz się stać… Proszę idź w świat i dokładnie się wszystkiemu przyglądaj a znajdziesz tam siebie…”

Kropka słuchała, choć nie rozumiała jak niby ma siebie w świecie tak dużym odnaleźć i kiedy chciała zapytać czarodzieja, aby jej to wyjaśnił, podniosła głowę, przecierając zapłakane oczy, jego już nie było.

Oniemiała siedziała tak jeszcze przez chwilę zastanawiając się nad tym czy to wszystko wydarzyło się naprawdę…

Poszła przed siebie jak prosił czarodziej. Nagle przed sobą ujrzała kolorowego motyla fruwającego nad łąką. Pomyślała o tym jak bardzo chciałaby potrafić latać tak jak on. Nagle spostrzegła, że na jego skrzydłach znajdują się czarne kropki, podobne do niej samej i w ty samym momencie stała się jedną z nich.

Frunęła wysoko ponad łąką a gdy wróciła na ziemię nie mogła uwierzyć temu, co się wydarzyło. Przez myśl jej przeszło, że może to jakieś czary, może czarodziej rzuciła na nią magiczne zaklęcie…

Doszła nad staw, gdzie skakały i pływały radośnie rechocząc żabki. Kropka znów pomyślała o tym jak bardzo im zazdrości a gdy tylko o tym zamarzyła, marzenie się spełniło i stała się kropką na grzbiecie jednej z żab.

Skakała, pływała w stawie a gdy wróciła na ziemię już wiedziała, że to nie żaden czar, nie magia, to Ona Sama…

Ona sama mogła stać się tym, kim tylko chciała i tym, o czym marzyła. Mogła być częścią wszystkiego, co ją otacza i już nigdy nie była smutna, bo czuła się ważna i potrzebna.

Autor:

Karolina Michalska