Nasz Bajeczna Księga powędrowała do domu 3-letniej Weroniki, która razem z mamą wymyśliła dalszy ciąg opowieści. Urzędnicy znaleźli inną trasę dla budowy nowej drogi, daleko od lasu. Wszyscy byli szczęśliwi, że dąb jest już bezpieczny. Zwierzęta mogły w spokoju zamieszkiwać w jego koronie. Dzieci z Paniami często odwiedzały las podczas spacerów, świetnie się przy tym bawiąc. Wszystko układało się wspaniale do czasu gdy w telewizji i radiu pojawiły się ostrzeżenia przed strasznymi burzami i huraganami. Wszyscy mieszkańcy mieli zabezpieczyć swoje domostwa przed nawałnicą. Dorośli mieli ręce pełne pracy. Każdy był zajęty swoim podwórkiem. Nikt nie pomyślał jak poradzą sobie zwierzęta i drzewa w lesie. Tylko przedszkolaki martwiły się o ukochany Dąb i zaprzyjaźnione zwierzęta. Pani Bożenka i Kasia tłumaczyły w przedszkolu zmartwionym dzieciom :

-Kochani nie martwcie się, nasz Dąb jest silny i mocny, przetrwał już nie jedną wichurę i burzę,  z tą też sobie poradzi, a zwierzęta znajdą schronienie w jego konarach.

W nocy przyszła straszna ulewa, na niebie pojawiły się ciemne chmury i błyskawice. Zerwała się straszna wichura. Słychać było ciężkie grzmoty. Pioruny rozświetlały co chwile czarne niebo. Dzieci bezpieczne w swych domach, były bardzo wystraszone. Na szczęście rodzice byli blisko i dzieci wiedziały, że nic im nie grozi.

Rano po burzy wyszło piękne  słońce. Dzień ukazał wiele zniszczeń, połamanych gałęzi i porwanych przez wiatr przedmiotów. Dzieci po przyjściu do przedszkola nie chciały jeść śniadania ani bawić się. Nalegały, żeby Panie zabrały je jak najszybciej do lasu, żeby sprawdzić czy podczas burzy nie ucierpiał dąb i zwierzęta.Panie zgodziły się i cała grupa pobiegła prędko do lasu. W lesie leżało wiele połamanych gałęzi, na szczęście dąb stał cały i zdrowy. Na przywitanie wyszły także zwierzęta. Wszyscy odetchnęli z ulgą, że nic złego się nie stało. Panie miały rację, że tak potężne drzewa jak ich ukochany dąb przezwycięży nie jedną wichurę. Dzieci radośnie bawiły się wokół drzewa, nagle dziewczynka z grupy maluchów o imieniu Weronika dostrzegła na ziemi pisklę. Szybko pobiegła do niego i zabrała na rączki. Dziewczynka powiedziała do ptaszka, że się nim zaopiekuje zabrała pisklę i poszła pokazać Paniom i dzieciom.

Pani Bożenka westchnęła ciężko:

-Biedny maluszek, wypadł z gniazda podczas wichury, o tam na drzewie jest jego mama- spójrzcie do góry…

-Weroniko, dobrze że go znalazłaś, uratowałaś mu życie- stwierdziły dzieci.

Weronika dumna z siebie tuliła malucha w rączkach.

Pani Kasia bardzo się martwiąc rzekła:

- Tylko co my teraz zrobimy z tym maluszkiem …