Sprzeciw wobec dyskryminacji przedszkoli       

            Przedszkole - co to jest? Cóż, dla jednych jest to instytucja kształcąca małe dzieci, dla innych miejsce, gdzie zaprowadza się dziecko jak rodzic idzie do pracy, a dla dzieci jest to - drugi dom. Bo tak dzieci czują, większość swojego czasu spędzają z paniami wychowawczyniami, albo jak niektóre dzieci wołają - ciociami. Przedszkolaki czują się po prostu jak w domu. Bycie nauczycielem przedszkola to duże wyzwanie, odpowiedzialność, ale także źródło nowych doświadczeń i wielu pozytywnych emocji poprzez kontakt z drugim - małym człowiekiem, który mimo że jest mały, młodziutki, ma ogromny głód poznawania wszystkiego co nowe. Ale niestety my jako nauczyciele przedszkola nie jesteśmy traktowani na równo z nauczycielami szkoły. Dlaczego?

Edukacja dzieci powinna być dla całego społeczeństwa sprawą priorytetową. To od ich wykształcenia i wychowania zależą bowiem kierunki rozwoju naszej przyszłości. Przedszkole to bardzo ważne miejsce dla dzieci, w którym kształtują się ich pierwsze zasady, czy prawidłowe nawyki. Przedszkolaki uczą się tu samodzielności, współdziałania w grupie, obowiązujących wszystkich norm i zasad oraz odpowiedzialności za własne działanie. Dzieci mają tu czas na zabawę, ale również na naukę. Kształtują postawy społeczne i patriotyczne, poznają nasz kraj, kulturę, tradycje lokalne i międzynarodowe. Rozwijają sprawność fizyczną oraz nabywają wiedzę  o taczającej je rzeczywistości. Dodatkowo przedszkola biorą udział w wielu projektach edukacyjno – wychowawczych rozwijających kompetencje kluczowe, zaś sami wychowawcy wdrażają   w placówkach innowacje pedagogiczne wspierające rozwój przedszkolaków na wielu poziomach. Realizują też oczywiście cele i zadania wynikające z - ustawy o systemie oświaty oraz z aktów wykonawczych do ustawy, w tym w szczególności z podstawy programowej wychowania przedszkolnego.

            Nauczyciele przygotowują się do tej roli poprzez obowiązkowe, wieloletnie studia (obecnie jednolite studia magisterskie), często uzupełnianie studiami podyplomowymi w celu wsparcia swojej wiedzy w obszarach dostosowanych do aktualnych potrzeb dzieci. W ramach zaś kursów, szkoleń i konferencji samokształcenie nauczyciela wychowania przedszkolnego trwa całe życie. 

            Przedszkole to zatem jedno z ważniejszych ogniw w systemie edukacji, a nie  "przechowalnia"  dzieci, w której nic się nie dzieje, jak uważa wiele osób. Nauczyciele pracujący  w przedszkolu zaś to nie "opiekunki" czy "przedszkolanki". Świadczy to o braku szacunku społeczeństwa wobec wykonywanego przez nas zawodu i o jego deprecjacji. Praca  nauczyciela wychowania  przedszkolnego wymaga nie tylko odpowiednich umiejętności, ale również  i szczególnych cech charakteru – olbrzymiej cierpliwości, konsekwencji w działaniu, wytrwałość  i twórczego myślenia. Jest to zatem bardzo odpowiedzialne i nieocenione z punktu widzenia rozwoju dzieci zajęcie. Praca nauczyciela w przedszkolu nie trwa jedynie 5 godzin dziennie, podczas bezpośredniego kontaktu z dziećmi, lecz przenosi się także do domu, kiedy to przygotowuje on pomoce dydaktyczne dla dzieci i dekoracje do sali, uzupełnia dokumenty, pisze plany i programy, uczestniczy w kursach i szkoleniach oraz doskonali się zawodowo, by ciekawie   i kreatywnie uczyć i wychowywać. Mimo to odmawia mu się często dodatku wychowawczego chociaż, nauczycielom pracującym w szkole on przysługuje. Przedszkola pracują także, przeciwieństwie do szkół, w trakcie ferii zimowych i przerw świątecznych, a w wakacje prowadzą dyżury, zatem nasz czas pracy jest także nieporównywalnie dłuższy niż w szkole.  

            W dobie pandemii przedszkola zostały potraktowane jako "eksperyment”, gdyż decyzja o ich otwarciu nastąpiła nagle. Ani Kuratorium Oświaty, ani GIS nie umiały udzielić szczegółowych informacji, jak mają działać przedszkola w tej trudnej sytuacji. Całą odpowiedzialnością za przygotowanie placówek do działania w tych ekstremalnych warunkach obarczono dyrektorów, którzy mieli bardzo mało czasu na przygotowanie i wprowadzenie wszelkich procedur, chroniących zarówno dzieci jak i pracowników przedszkola. Dzięki współpracy dyrekcji, nauczycieli oraz pracowników przedszkola zostały wypracowane procedury odnośnie bezpieczeństwa dzieci i nauczycieli. Na podstawie tych doświadczeń otworzono szkoły, jednak nie wpłynęło to na decyzje rodziców, którzy i tak postanowili w większości zostawić dzieci w domach. 

            W obecnej sytuacji, w dobie pandemii, przedszkola, nie tylko szkoły, prowadziły i nadal prowadzą naukę zdalną. Nauczyciele przedszkola tworzą własne grupy kontaktów z rodzicami, zakładają maile grupowe, korzystają z portali społecznościowych, czy stron internetowych przedszkoli. Mimo to jednak w mediach i opinii publicznej to nauczyciele szkół są wyróżniani jako grupa, która najwięcej czasu poświęca na pracę z dziećmi. Nauczyciele wychowania przedszkolnego w czasie pandemii również są z i dla przedszkolaków. Wysyłają im zajęcia do pracy zdalnej, karty pracy do ćwiczeń w domu z rodzicami, odbierają maile i telefony, kontaktują się zdalnie, prowadzą dokumentację przedszkolną. Wykonują także dekoracje sezonowe do przedszkola, przygotowują sobie stroje na przedstawienia dla dzieci, kąciki przedszkolne, pomoce dydaktyczne na zajęcia, planują konkursy przedszkole, kontaktują się z osobami, które mogłyby w przyszłości odwiedzić nasze przedszkole, szukają projektów do realizacji w przedszkolu, a przede wszystkich cały czas się szkolą korzystając z kursów online, a wcześniej stacjonarnych, aby podnosić swoje kwalifikacje i móc wykorzystać poznaną wiedzę w kontakcie z dziećmi.

            Jako nauczyciele wychowania przedszkolnego z niepokojem patrzymy na przyszłość.  Apelujemy o większy szacunek i równe traktowanie wszystkich nauczycieli i pracowników oświaty, niezależnie od rodzaju placówki w której uczą  i wychowują dzieci. Nie dajmy się , zawalczmy o szacunek  w oczach innych i dla samych siebie.