Nie mogliśmy wspólnie napisać zakończenia dlatego napisałam je sama:

Rano, gdy się obudziła pobiegła szybciutko do mamy.

- Mamo, mamo zaraz przyjdą moi przyjaciele i polecimy na zieloną łąkę bawić się w berka i chowanego.

- Cieszę się bardzo, że masz przyjaciół, z którymi spędzisz beztrosko czas. Pamiętaj jednak, że jak minie lato będziesz musiała pójść do szkoły.

- Do szkoły?! –zdziwiła się biedronka.

- Tak przecież jesteś już duża. Masz siedem lat, Twoi przyjaciele również pójdą do szkoły. Poznasz wiele innych dzieci, z którymi na pewno się zaprzyjaźnisz.

Biedroneczka zamyśliła się i posmutniała.

Mama przytuliła córeczkę i powiedziała:

- Nie martw się, w szkole nauczysz się pisać, czytać i liczyć. Czas również będzie płynął beztrosko, bo będziesz wśród swoich kolegów.

- Ojej, czy będę potrafiła mamusiu?

- Na pewno – odrzekła mama – przecież jesteś moją mądrą biedroneczką i dasz sobie radę, nie martw się.

- Masz rację mamo; przecież nie będę tam sama, będą ze mną moi przyjaciele. – wesoło odrzekła i pofrunęła na zieloną łąkę.

Minęło lato. Przyszedł czas pójścia do szkoły. W pierwszej klasie Zuzia poznała swoją nową Panią i kolegów. W klasie nikt nie zwracał uwagi na Jej wygląd, wszyscy ją polubili i chętnie się z nią bawili.