Jesteśmy bardzo dumni z tego, że rodzice naszych przedszkolaków z tak wielkim zaangażowaniem włączają się w życie przedszkola. Nie wzięło się to jednak znikąd. Zbudowanie dobrych relacji z rodzicami jest procesem, który trzeba zaplanować, konsekwentnie wprowadzać, a jej efekty pomnażać  i pielęgnować ze szczególną wrażliwością. Rodzice współpracujący z przedszkolem stają się współodpowiedzialni za wychowanie swoich pociech, co jest przecież naszym celem.   

Współpraca z rodzicami w naszym przedszkolu była zawsze priorytetem i ważnym czynnikiem uzyskaniem wysokich efektów w pracy placówki. Bardzo duży wpływ na nią ma życzliwy stosunek personelu i rodziców względem siebie, wzajemne zrozumienie, a przede wszystkim umiejętne nawiązywanie kontaktów. Często bywa, bowiem tak, że rodzice nie zdają sobie sprawy z wymagań, jakie stawia dziecku przedszkole, a przedszkole nie zawsze zna oczekiwania rodziców. Natomiast dla rozwoju dziecka ważne jest to, aby oddziaływania edukacyjne i wychowawcze względem niego były ujednolicone. Zdając sobie z tego sprawę budowaliśmy wzajemną więź małymi kroczkami. Realizowane przez nas formy współpracy obejmują: zebrania z rodzicami, zajęcia otwarte, wspólne wycieczki, spotkania przy grillu, spotkania ze specjalistami, udział rodziców w akcji „Cała Polska czeka dzieciom”, „Mamo, tato poćwicz ze mną”. Chętnie gościmy rodziców, którzy mogą podzielić się z dziećmi swoją pasją lub umiejętnościami: gościliśmy tatusiów: weterynarza, lekarza, ratownika, policjanta, strażaka, mamę naszych kolegów, która opowiadała nam o życiu w Armenii.

Przygotowujemy także ankiety dla rodziców, aby poznać ich oczekiwania. Rodzice ośmieleni otwartością i życzliwością z naszej strony angażują się w coraz to nowe przedsięwzięcia. Tak też zaczęła się nasza przygoda z teatrem. Najpierw  powstało przedstawienie pt „ Kopciuszek” ,z rodzicami w rolach głównych. Zachęceni sukcesem i wspaniałą zabawą, a przede wszystkim widząc radość swoich dzieci, rodzice postanowili wystawić jeszcze jedną sztukę - tym razem dla szerszej publiczności. Sami napisali scenariusz, wykonali scenografię , zadbali o stroje, byli pomysłodawcami, aktorami i sponsorami całego przedsięwzięcia . Ponadto pisali teksty, komponowali muzykę, grali na żywo na gitarze i na skrzypcach. Nauczyciele i pracownicy przedszkola też zostali zaproszeni do współpracy. Reakcje były różne, bo przecież wiadomo- nie każdy dobrze czuje się w roli aktora (rola nauczycielek- „śnieżynek” wymagała od nas przebrania się, zatańczenia i zaśpiewania). Ale jeśli Pani dyrektor jest śnieżynką i daje się nosić na rękach Szrekowi, Panie z obsługi przedszkola zapewniają poczęstunek, ksiądz przebiera się za Mikołaja, a katechetka zostaje reżyserem, wszystkie uprzedzenia i wątpliwości znikają i pojawia się chęć współudziału (nawet u wcześniejszych sceptyków).

Zdajemy sobie sprawę z tego, że w dzisiejszych czasach musimy wychować dzieci na ludzi otwartych na świat, sami wiec musimy im dać tego przykład. Wszyscy za kulisami przeżywaliśmy ogromna tremę, było też wiele sytuacji komicznych, które wywoływały „góry śmiechu”, ale wszystkie one przyczyniły się do stworzenia bardzo dobrych koleżeńskich relacji, dzięki którym nie było barier rodzic- nauczyciel. Po skończonym występie Śnieżynki poszły na widownie rozdać lizaki wszystkim dzieciakom, a kolędy zaśpiewali uczniowie klas pierwszych- dzieci, które niedawno uczęszczały do naszego przedszkola. Celem zasilenia naszego budżetu przygotowaliśmy także aukcję, na której można było zakupić pyszne ciasta pieczone przez rodziców i personel przedszkola, zdjęcia wykonane przez jednego z tatusiów oraz przygotowane przez dzieci upominki. Wszyscy byli zachwyceni naszym występem, a przede wszystkim tym, że „ dało się”.

Udowodniliśmy, że kreatywność i zaangażowanie doprowadzi do tego, że wszyscy, od małego do dużego, wyszli z przekonaniem, że „jeśli uparcie do czegoś dążymy, to na pewno cel osiągniemy” Takie też było przesłanie bajki. I tak przedstawienie pt „ Święta u Szreka” wystawione w Domu Kultury było wielkim sukcesem i wspaniałym efektem współpracy rodziców, przedszkola i społeczności lokalnej. Wszyscy czekają na następną sztukę, a my przekonałyśmy się, że mieć tak wspaniałych ludzi za sojuszników w wychowaniu naszych maluchów, to skarb bezcenny. Zawsze znajdą się chętni do współpracy i tacy, którzy nie mają na nią ochoty. Zadaniem przedszkola jest stworzenie takiej atmosfery, aby przełamać barierę nieufności i bierności , zdobyć zaufanie rodziców i pomóc im w tym, aby poczuli się naszymi partnerami. Z pewnością wypracowany przez lata klimat otwartości i życzliwości pozwolił nam na pozyskanie sobie rodziców jako sojuszników w pracy wychowawczo- dydaktyczno- opiekuńczej, bo przecież „ Wychowanie, to nasz wspólny trud”              

Dnia 25 lutego obejrzeliśmy w Domu Kultury przedstawienie w wykonaniu katowickich filharmoników pt „ Bajki, baśnie, bajeczki…”. Poznaliśmy bliżej dwa instrumenty: pianino i skrzypce. Wiemy już jak brzmią, jak wyglądają, wysłuchaliśmy kilku utworów w wykonaniu artystów. Powagę koncertu rozweseliła prześmieszna interpretacja wierszy J. Tuwima. Przekonaliśmy się, że muzyka poważna nie zawsze musi być tak bardzo poważna i dlatego z wielką ochotą i ciekawością przyjdziemy na następne spotkanie, na które już zostaliśmy zaproszeni.    

„Na balu u Księcia i Kopciuszka” Paskudna macocha, dwie siostry, Kopciuszek, książę i zamek- to elementy bajki o Kopciuszku, które wykonaliśmy razem z naszymi Paniami. Wystawę prac można zobaczyć na przedszkolnym korytarzu.          

Książę w bajce musiał znaleźć parę do swojego bucika- nie było to wcale łatwe - przekonaliśmy się o tym sami. Tak jak on szukaliśmy pantofelka. Każda grupa dostała list, a w nim dokładną instrukcję, gdzie należy iść. Wyszliśmy więc do przedszkolnego ogrodu i zgodnie z poleceniami prowadziliśmy poszukiwania. Na szczęście wszystkim udało się znaleźć buciki. Nagrodą dla grupy były kolorowe piłki i dyplomy. Potem wszyscy bawiliśmy się wspaniale na balu u „Księcia i Kopciuszka”. I tak jak Kopciuszek musiał uciekać z balu o dwunastej, my też musieliśmy skończyć nasza zabawę, bo o dwunastej jemy obiad. I czar prysnął!!!